Mia koro neniam sentis tiel libera
Plankigita de sentoj de angoro, vivante en kamioneto en centra Londono por ŝpari monon, ŝi neniam ĉesis kredi je sia sonĝo. Por komenci sukcesan subĉielan kompanion en la belaj Skotaj Altebenaĵoj.
Stacey estas 32-jaraĝa lastatempe fondita skoto kaj tre obstina fraŭlino kiu ĵus komencis sian propran subĉielan komercon, WayOutside, kune kun ŝia edzo Max.
Ili ambaŭ ĉiam estis tre ambiciaj kaj "venki" por ili temis pri sukceso en la akademia mondo. Ilia komuna celo estis akiri daŭrajn sciencajn prelegecojn en la sama pinta UK-universitato, per publikigado kaj prezentado de altkvalita scienca esplorado.
Post kelkaj jaroj da laborego (kaj ne tiom ĝui la esencon en la vivo) ili ambaŭ rimarkis, ke atingi ĉi tiun tipon de sukceso ankaŭ bezonus multe da ofero, kaj persona kaj financa.
En la sama epoko, la koncepto "Skyrunning” estis prezentita al ili kaj ili decidis provi ĝin. Ili eniris sian unuan Skyrace malgraŭ neniu de ili havante ajnan montosperton.
La koncepto allogis ilin multe, kaj ili volis pli.
La mondo iĝis pli granda ol iliaj universitatoj kaj anstataŭe ili komencis revi pri subĉiela vivstilo, kaj por atingi ilin tien ili konstruis kampadvanejon en kiu ili povis vivi kaj vojaĝi.
Ili volis pasigi pli da tempo en la montoj moviĝante trans la teron kaj naĝante en la akvoj. Kaj tiel ili faris...
Jen la rakonto de Stacey...
Via pasio por Skyrunning? De kie tio venas?
Ni unue prizorgis la Salomon Ring of Steall Skyrace en la 2-a jaro de la Skotlanda skyline-serio. Amiko kuris la vetkuron la unuan jaron, kiam la skyline-okazaĵoj estis okazigitaj en Skotlando kaj legado de liaj Facebook-afiŝoj kaj vidi la vetkuron kovrita en kurantaj revuoj estis mia unua eksponiĝo al la koncepto de skyrunning. La ideo kuri laŭ krestlinioj kun viaj piedoj en la nuboj ĵus kaptis mian imagon. Mi volis kuregi ĉi tion, mi volis sperti tiajn vojojn kaj esti iu, kiu kuras ĉielvetkurojn. Eĉ la nomo sonis al mi magia!
Kvankam mia unua ĉielvetkuro estis nur 20 mejlojn longa, la monta tereno igis la vetkuron la plej malfacila afero, kiun mi iam metis mian korpon. Male al malalta tera vetkuro, vi ne povas malŝalti vian menson, alie vi povus plonĝi de la monto! Vi devis esti tute en la momento kaj konscia pri via korpo kaj ĉirkaŭaĵo. Estis nur vi, la ĉielo kaj la montoj kaj vi devis esti ĝuste tie en ĝi la tutan tempon. Mi bezonis 8 horojn 45 minutojn por ĉirkaŭiri tiun 20 mejlojn!
Ĉu vi povas rakonti al ni iomete pri via nova kompanio WayOutside?
Ĉe WayOutside ni kredas, ke la eksterdomo estas por ĉiuj kaj ke neniu estas tro malrapida. Nia celo estas kunigi samideanojn por naĝi, bicikli, kuri kaj marŝi en la skota subĉiela - de la maroj kaj lagoj ĝis erikejoj kaj montoj! Ni servas bazradikojn ĝis spertaj kuristoj kaj triatletoj proponantaj gvidajn vojaĝojn. Ni gastigis trejnejon la pasintan semajnfinon celitan al migrokurado kaj ultrakuristoj. La partoprenantoj intervalis de montet-marŝantoj pensantaj pri sia unua migrovoja vetkuro ĝis gajnado de ultrakurantaj atletoj prepariĝantaj por mondĉampionecoj.
Ni ankaŭ aranĝas multsportan trejnadon camps kaj estas en la mezo de organizado de mezvintra 24-hora kurada vetkuro nomita la Tyndrum 24 venontan januaron.
Kion vi faris por vivi antaŭ WayOutside?
Mi estis radioterapiisto en la NHS ekde kiam mi finis universitaton. Radioterapio estas la uzo de altenergiaj Rentgenradioj por celi kaj mortigi kancerajn ĉelojn en la korpo. Dum mia tempo en la hospitalo mi ankaŭ studis por doktoriĝo pri Onkologio ĉe Cambridge University kaj poste fariĝis altranga esploristo ĉe la University College London en Proton Radiotherapy.
Vi faris grandan direkton en la vivo. Ĉu vi bonvolu priskribi tion?
Ne estis subita ŝanĝo, sed ĝi estis klara decido kaj longa historio! Kaj Max kaj mi estas superatingantoj, tre deciditaj kaj ĉiam pretaj puŝi nin al niaj limoj. Ni havis tre klaran vizion pri sukceso kaj instigon venki. Venki por ni estis akademia, la celo estis, ke ambaŭ havu daŭrajn akademiajn prelegecojn en la sama pinta UK-universitato. Ĝi eldonis kaj prezentis altkvalitan kaj politikan ŝanĝan sciencon. Atingi ĉi tiun tipon de sukceso postulas multe da ofero, persona kaj financa.
Tamen, ni havis alian prioritaton, esti unu kun la alia kiel eble plej multe kaj en nia propra hejmo. Anstataŭe, serĉante nian celon ni trovis nin apartaj. Mi laboris en Londono, kaj Max en Kembriĝo kaj ni ne povis ŝpari por domdeponaĵo dum ni havis Kembriĝajn lupagojn kaj Londonajn navedojn. Estis ankaŭ en ĉi tiu tempo ni eniris nian unuan ĉielvetkuron malgraŭ neniu el ni havis ajnan montan sperton!
La koncepto tiel allogis nin, ni devis provi ĝin! Ni aĉetis aŭton kaj dum liberaj semajnfinoj forlasis la platajn marĉojn por la Brecon's kaj la Pintoj kaj poste la Lagoj kaj Limoj, Troassachs kaj Mamores. Mi kuris plu, trejnis por 96-mejla vetkuro kaj Max faris esploradon en Antarkto. La mondo fariĝis pli granda ol niaj universitatoj. Baldaŭ ni revis pri kampadaŭto, en kiu ni povus loĝi kaj vojaĝi, pasigi pli da tempo en la montoj kaj pasigi pli da tempo moviĝante trans la tero kaj naĝante en la akvoj.
Por renkonti ĉiujn niajn dezirojn ni konstruis kamparon kaj translokiĝis en ĝin, loĝante en Londono sur a campsite situanta inter la M25 kaj M3, laborante plentempe en la universitato kaj provante konveni en niaj subĉielaj aventuroj kaj trejnado pri navedoj, vesperoj kaj semajnfinoj.
Tiam en marto 2018 ĉe la bordo de Loch Etive mi kuŝis en nia kampadvango provante fari muskolmemoron pri la angulo, kiun mia okulglobo bezonis rigardi por koncentriĝi sur la montopinto, por ke kiam mi revenis suden, mi povu rigardi la punkton en la ĉielo kaj provu imagi tie monton anstataŭ maldensa aero. Mi komprenis tiam, ke mi ne povas elteni imagi mian tutan vivon antaŭen sen ili.
Ĉi tiu estis la momento, kiam mi mense ĉesis. Max kaj mi faris planon - peti laborpostenojn en Skotlando kaj tuj kiam unu el ni ricevis laborproponon, ni rezignus kaj forirus kaj la alia konstruus subĉielan komercon. Intertempe, ni akiris kapablojn por certigi nian sukceson kaj prenis tiom da ŝancoj kiel eble. Mi komencis verki artikolojn por subĉielaj revuoj, konstrui interretan ĉeeston kaj Max komencis malferman akvon naĝi longajn distancojn kaj ni ambaŭ prenis trejnadon kaj sperton.
Tiam en decembro, Max estis ofertita laboron en Oban, ene de 3 semajnoj ni forlasis nian campsite kaj veturis al Skotlando. Mia koro neniam sentis sin tiel libera!
Kio estas via interna impulso?
Kio tenas min movita... antaŭe estis timo, mi antaŭe timis malsukcesi! Nun mi supozas, ke mi aktive riskas malsukceson kaj mi ankoraŭ timas la tutan tempon! Mi sentas min kiel trompanto ĉiutage kaj mi ofte estas terura de sentoj de angoro. Sed tiam mi ricevas mesaĝon de iu diranta al mi, kion signifas por ilia familio iri malferman akvon naĝi aŭ mesaĝon de leganto dirante al mi, ke mia blogo inspiris ilin kuri kaj mi memoras kial mi faras tion.
Mi amas ricevi homojn eksteren kaj dividi mian amon por moviĝi en la montoj kaj esti daŭre en la akvo.
Kiu estas la plej malfacila kaj postulema situacio, kiun vi travivis por atingi ĝin?
Vivante en kamioneto en centra Londono por ŝpari monon por fari la ŝanĝon!
Kiel normala tago aspektas por vi nun?
Ĝuste nun, mi estas ĉenita al la tekokomputilo instalanta la komercon, sed semajnfine ni estas ekstere en la tero kaj maro la tutan tagon. De nia nova hejmo mi povas vidi la lagon kaj la montojn kaj neniam sentis min tiel trankvila aŭ feliĉa en mia tuta vivo. Mi ankaŭ komencas novan laboron kiel la komunuma sporta nabo-oficiro por Argyll and Bute, pri kiu mi estas vere ekscitita.
Ĉu vi havas revojn kaj celojn, kiujn vi ŝatas dividi?
Nia komerco nur funkcias kaj tio estas nia celo! Por sukcesigi ĝin kaj helpi pli da homoj en la ekstero kaj montoj, sed ankaŭ viziti Skotlandon. Unu el la celoj de WayOustide estas helpi tiujn, kiuj ne sentas, ke ekzistas spaco ekstere por ke ili trovu ĝin.
Kiel aspektas via ludplano por tio?
WayOutside temas pri movi homojn ekstere, per sovaĝa naĝado, migrovoja kurado, monta migrado, biciklado kaj dormado sub la steloj. Max fokusiĝas ĉe la elita fino de la spektro, dum mia pasio estas pli baza kaj ne konkurenciva. Mi amas esti parto de la komunumo kaj, post jaroj en la NHS, mi komprenas la longtempajn fizikajn kaj mensajn sanajn avantaĝojn de ekzercado kaj, precipe, ekzercado en naturo.
Kio estas via konsilo al aliaj "laboremaj oficejaj homoj", kiuj revas pri aktiva vivstilo kuranta en la montoj?
Neniam rezignu, konservu vian revon ĉeestanta kaj ne aŭskultu tiujn, kiuj diras, ke ĝi estas stulta. Ni presis foton de Loch Etive (la loko, en kiu ni volis starigi la komercon) kaj muntis ĝin sur nia kamioneta muro. Tiel ni povis vidi nian sonĝon ĉiun matenon kaj nokton, kvankam ni estis parkumitaj en Londono! Jaron poste, ni nun loĝas kun vido de tiu sama lago de nia dormĉambra fenestro.
Ĉu vi havas ion alian en via vivo, pri kiu vi ŝatas dividi aŭ paroli en la blogo?
Bonvolu kontroli nian retejon www.wayoutside.co.uk kaj mia persona blogo www.wayrunning.wordpress.com kaj kontaktu nin se vi interesiĝas pri iu el niaj eventoj aŭ iuj gviditaj vojaĝoj. Vi ankaŭ povas sekvi nin ĉe Instagram @wayout.
faktoj
nomo: Stacey Holloway
Okupo: Fondinto de WayOutside Ltd
Nacieco: Mi pensas, ke ni estas skotaj nun?!
aĝo: 32
Familio: Mia edzo Max kaj mia pli vasta familio plena de onklinoj, onkloj, kuzoj kaj iliaj infanoj! Ni ĉiuj estas tre proksimaj.
Lando/urbo: Oban, Skotlando
Kura nivelo: Tre malrapida amatoro!
Via teamo aŭ sponsoro: Mia kompanio estas WayOutside Ltd
Plej ŝatataj vetkuroj, kiujn vi kuris: Highland Fling kaj la Ringo de Steall Skyrace
Kompanio retejo: www.wayoutside.co.uk
Persona Blogo: www.wayrunning.wordpress.com
Persona Fejsbuko: https://www.facebook.com/staceylizabeth/
Kompanio Instagram: https://www.instagram.com/wayoutsideuk/
Dankon!
Dankon, Stacey, pro via tempo por konigi vian mirindan rakonton! Dezirante al vi ĉion bonan sorton en la estonteco kaj kun via subĉiela komerco kaj via SkyRunning.
feliĉa SkyRunning!
/Katinka Nyberg