We kunnen allemaal winnaars zijn
Er kan maar één hardloper als nummer één over de finish komen, maar we kunnen allemaal winnaars zijn.
Degenen die hun dromen volgen, afmaken waar ze aan begonnen zijn en die nooit opgeven. Het zijn allemaal winnaars...
Blog door Rok Bratina, Skyrunner uit Slovenië
Stel je voor dat je je in een boksring bevindt, liggend op de grond, terwijl je net hard wordt geraakt door een jonge onbekende bokser, die net aan het begin van zijn carrière staat.
Het was een duidelijke knock-out. Omringd door duizenden opvliegende fans in de sporthal hoor je alleen de stem van de scheidsrechter die tot tien aan het tellen is. Ineens staat hij op nummer zeven. De tijd vliegt. Heel even kijk je naar de man die je bijna kapot maakt. Hij vangt je ogen en lacht je uit. Hij denkt dat hij het gevecht al heeft gewonnen en dat hij binnenkort zal worden gekroond tot de nieuwe kampioen.
Ondertussen staat de scheidsrechter op nummer negen. De druk neemt toe. Er is ook een innerlijk gevecht in je hoofd. Een deel ervan wil blijven liggen, nog een seconde plat op de rug geplakt totdat de scheidsrechter eindelijk zegt dat het voorbij is en je het opgeeft. Het andere deel is anders. Het schreeuwt tegen je om nog een keer op te staan en het opnieuw te proberen. De eerste optie is makkelijker, en daar zal je lichaam je dankbaar voor zijn. Het kan je in eerste instantie niet schelen dat je straks zonder titel zit. Misschien zit je na afloop al te wachten op een warme douche en een flinke portie eten.
Desalniettemin komt het de volgende ochtend en het tijdstip waarop je naar je badkamer gaat om je gezicht te wassen. Tegelijkertijd kijk je naar jezelf in de spiegel en wie zie je? Een grote verliezer, die het opgaf en zijn nederlaag bekent. Met veel moeite kom je het huis uit, omdat je weet hoe mensen je zullen behandelen. Het zal ook moeilijk voor je zijn om weer te gaan trainen. Je zult gefrustreerd en beschaamd zijn.
Maar thuisblijven zou niet de juiste oplossing moeten zijn, evenals het vermijden van trainingen. Er moet een andere manier zijn. Je raadt het goed, het is de tweede optie die veel moeilijker is, maar je hoeft jezelf alleen maar op te tillen en die vent een paar krachtige slagen te geven, gewoon voor de lol. Zelfs als je tegenstander uiteindelijk met punten wint, zul je jezelf niet als verliezer herkennen. Bovendien wordt u begroet met een luid applaus van het publiek. Op dat moment kun je jezelf niet meer de schuld geven. Niet in die situatie.
Als je de volgende ochtend uit bed komt, zul je trots op jezelf zijn, naarmate de motivatie groeit, train je nog harder voor de volgende strijd. Eens in de toekomst komt de dag van de revanche. en je zult klaar zijn.
Het is een kwestie van een seconde. Er is een dunne lijn tussen een verliezer en een winnaar. Een verliezer is iemand die het voor het einde uit elkaar haalt. Ook al is het maar een seconde. Hij breekt het. Maar de winnaar is iemand die het afmaakt, ongeacht het resultaat. Misschien lijdt hij onder alle pijn die hij voelt, misschien realiseert hij zich gewoon dat hij dat gevecht nooit zal krijgen, maar hij is eerlijk genoeg voor zichzelf, voor al zijn fans die net in de sporthal komen om hem te steunen, voor zijn familie, die staat hem bij in ups en downs en wil ze echt niet teleurstellen. Met vechten tot het einde en zijn best doen, zal hij dat nooit doen. Dat is een feit.
Bij trailrunningwedstrijden kan er maar één loper zijn, die als eerste over de streep komt. Dat betekent echter niet dat andere hardlopers die de race achter de rug hebben geëindigd, verliezers zijn. Ook zij zijn winnaars, want ze liepen allemaal hetzelfde parcours, de een sneller dan de ander, maar dat maakt uiteindelijk niet uit. Dat is geen punt van de concurrentie. Snel zijn is slechts één parameter, belangrijker is dat je met een glimlach en een goed humeur over de finish komt. Lopers die ergens in het midden van de race of bijna aan het einde opgaven, kunnen nooit als winnaars worden gekroond. Die titel verdienen ze eigenlijk niet, zoals onze bokser, die geslagen en gefrustreerd op de grond blijft liggen.
Wat ik je met deze vergelijking wil vertellen, is dat we allemaal winnaars kunnen zijn, als we maar ons best doen en ons hardlooppotentieel waarmaken. Bovendien moeten we afmaken waar we aan begonnen zijn, ongeacht de tijd die we nodig hebben voor de race waaraan we hebben deelgenomen. Tenslotte. Luister niet naar je innerlijke stem als je eenmaal in je tempo zit. Volg niet je benen die al pijn doen en je waarschuwen om te vertragen of erger nog, om te stoppen.
Volg altijd je hart en stel je voor hoe gelukkig je zult zijn als je eenmaal het doel van geven hebt bereikt. Als je het eenmaal zo doet, zul je jezelf als een winnaar zien, omdat het ene deel van jou het andere zal verslaan. Zo is het altijd. We zijn onze eigen ergste vijand, maar ook onze beste vriend. Als de vijand ons naar de nederlaag leidt, brengt onze vriend ons naar de top van de wereld.
/Rok Bratina, Skyrunner uit Slovenië