Supervasan Challenge Zweden 3*90km
Supervasan is een Zweedse challenge waarbij je als team 90 km rolski's, 90 km Mountainbike en 90 km trailrunning aflegt.
5 juni 2021 Tomas Amneskog, Arduua Runner, nam deel aan de Supervasan Challenge in Zweden. samen met zijn team, Mattias Landgren en Mattias Svahn. De teamuitdaging was om Oscar Olsson uit te dagen, die alle disciplines alleen deed.
Eerst Mattias op rolski's, daarna Johan op de mountainbike en als laatste eindigde Tomas met 90 km trailrunning.
Blog door Tomas Amneskog, Arduua Loper…
4 weken geleden vroeg Johan Landgren me of ik een estafette wilde lopen tussen Sälen en Mora. Er waren drie onderdelen, rolskiën, MTB en hardlopen, allemaal van elk 90 km. Natuurlijk zei ik ja!
Over de setup zelf heb ik niet veel informatie gekregen, maar twee weken voor de wedstrijd hebben we de training gewijzigd, en meer gewerkt aan de beoogde wedstrijdsnelheid, namelijk lange sessies in zone 2, gecombineerd met sessies met hoge intensiteit. Voor mij betekende het dat ik rond de 130 in hartslag bleef en de snelheid dienovereenkomstig aanpaste. afgelopen weekend heb ik twee lange passen gelopen van 2 en drie uur, totaal 5 uur, waarbij ik 61km heb gelopen met een gemiddelde snelheid van 4:50 min/km. Dus leek het redelijk dat dat het uitgangspunt zou zijn.
Op dinsdag belden Oscar Olsson en Frida Zetterström vanuit de podcast Konditionspodden, voor een kort interview net voordat ik naar buiten stapte en mijn dinsdagsessie leidde. Oscar is de man achter de hele set-up, en hij legt zelf alle afstanden af. Ik had geen informatie ontvangen over accommodatie, maar alle anderen zouden in Mora Hotel and Spa verblijven, dus boekte ik daar een kamer.
Op vrijdagmiddag ging ik naar Mora, en op weg naar boven belde Oscar en zei dat het .gpx-bestand dat ik had het verkeerde was. We zouden niet de route voor de ultra vasa lopen, maar de wandelroute Vasaleden van Berga door naar Mora volgen. De afstand was hetzelfde, maar het bleek een heel ander soort terrein te zijn dan wat ik had getraind voor de eerste helft van de race.
Omdat het een estafette was, was het het team dat de anderen ondersteunde als je zelf niet meedeed. Ik hoefde niet om 2 uur op te staan om Mattias Svahn te ondersteunen, want Johan en Helena hebben hiervoor gezorgd. Het plan was dat Mattias om 08:30 zou overstappen op Johan, en dat Helena en ik dan de auto zouden nemen richting Sälen en Johan onderweg zouden ondersteunen. Maar hij was snel Mattias en kwam al om 08:06 binnen, dus het werd een beetje stressvol. Ik had net tijd om wat te ontbijten voordat we moesten vertrekken.
Het werd een stuk stressvoller, toen een misser in de communicatie betekende dat we niet aanwezig waren bij de eerste controle waar Johan ondersteuning wilde, dus moesten we ons omdraaien en zijn positie achtervolgen via de tracker die hij droeg. De derde poging was succesvol en hij kreeg genoeg energie om de Evertsberg te halen, die halverwege is. We bleven ook in Mångsbodarna en wachtten op Johan, voordat we naar de start in Berga renden.
We kwamen aan bij de start kort nadat Oscar was vertrokken, en een verslaggever van Malungsbladet stelde wat vragen, waardoor ik een beetje in de war raakte een artikel over Supervasan
Tegelijkertijd begon Konditionspodden met uitzendingen van mijn race een verslag vanaf het begin.
Etappe #1 Berga door – Mångsbodarna
Totale afstand: 24 km, totale tijd 2:12
Totale afstand: 24 km, totale tijd 2:12 Tempo Pulse 24 km 02:12:40 05:16 138
De eerste twee etappes op Vasaleden zijn fantastisch! Eerst 2 km bergopwaarts, hetzelfde stuk als de Vasaloppet, dan het bos in en 7 km over redelijk technische kleine bos-singletrails in vrij heuvelachtig terrein. Ik was er niet op voorbereid dat het zo leuk zou zijn, en het plezier van hardlopen was op zijn hoogtepunt. Zweefde iets meer dan 5-tempo door het bos, maar de hartslag was net onder de drempel, dus er was meer kracht voor nodig dan verwacht.
Toen ik bij Smågan op de grindwegen kwam, verlaagde ik mijn hartslag naar de doelzone 2 hartslag, en toen was de snelheid meer zoals de verwachte 4:40 op de flats.
Na een paar km over grindwegen was het weer een singletrail naar Smågan, maar ik hield me nog steeds aan het plan en voelde me nog steeds vrij fris toen Johan en Helena wachtten met nieuwe energie.
Etappe #2 Mångsbodarna – Risberg
Totale afstand: 35 km, totale tijd 3:20
Ik vulde een fles met sportdrank, bracht nog wat gels en rende weg. Wederom veel meer pad dan verwacht, en toen ik erachter kwam dat ik slechts 7 minuten op Oscar had gewonnen, ging ik een beetje naar beneden om te proberen rond de 130 te blijven die gepland was.
Op de afstanden waar het gemakkelijk te lopen was, kon ik nog steeds rond de 5 min / km blijven, maar zoals je kunt zien aan de totale km-tijd over de afstand, was het niet zo gemakkelijk om over het algemeen te rennen, aangezien het gemiddelde bijna 6 min / km was. km
Bij Risbergsbacken kwam Niklas Axhede weer met de camera opdagen, dus stopte ik voor een praatje. Maar het was gemakkelijk, dus ik vroeg hem of hij kon rennen, en er liep een interview. Tomas Amneskog benadert Risberg
Etappe #3 Risberg – Evertsberg
Totale afstand: 47 km, totale tijd 4:45
Na Risberg begon het echt zwaar te worden. Door de hitte en de harde opening verloor ik het tempo. Tot nu toe had ik alleen op sportdrank en -gels gelopen, maar toen het een beetje begon te knorren in mijn buik, nam ik een halve reep. En meteen kreeg ik een hevige pijn aan de zijkant van de buik. Een beetje verrassend, want ik heb dit al een aantal jaren niet meer gehad. Ik moest gaan en mijn buik een tijdje strekken om het te laten zakken.
Mijn nieuw gefixeerde Altra Olympus barstte toen ik tegen een rots aanliep, en toen dacht ik dat ik schoenen aan het verwisselen was in Evertsberg. Maar dat ben ik natuurlijk vergeten. Het was nu erg heet, dus bij de meren voor Evertsberg ging ik naar beneden en doopte mijn bovenlichaam onder, en kreeg nieuwe energie.
Bij de finish wachtte Niklas weer, en hier is een mooi inkijkje in hoe het voelt als je tegen de muur bent gelopen. Amneskog arriveerde in Evertsberg
Etappe #4 Evertsberg – Oxberg
Totale afstand: 62 km, totale tijd 6:34
Na Evertsberg gaat het bergafwaarts. En meteen besefte ik dat ik van schoenen had moeten wisselen. Normaal gesproken is het nu mogelijk om door te rollen en tijd te besparen, maar de dijen waren inmiddels goed gerookt, dus elke uitgevoerde stap was een kwelling. Ik probeerde nog steeds zo goed mogelijk door te rollen.
Ik wist dat ik vlak voor Oxberg van de baan zou afwijken, maar miste de afslag en rende voorbij. Moest omkeren en een extra heuvel nemen tot aan de controle. Was behoorlijk versleten toen ik hier kwam, en het interview klinkt misschien een beetje verward, maar het enige waar ik aan dacht was dat ik niet zou vergeten van schoenen te wisselen. Tomas Amneskog in Oxberg
Etappe #5 Oxberg – Hökberg
Totale afstand: 71 km, totale tijd 7:46
Van schoenen gewisseld naar Craft, en voelde meteen dat ik wat meer energie kreeg, ook al was dat niet direct aan de kilometerstand te zien. Alle beklimmingen waren nu wandelhellingen. Nog steeds warm, dus ik stopte bij elke kreek die ik kon vinden en koelde af. Mijn maag kon nog steeds geen eten verdragen, dus na de banaan die ik in Oxberg in me had gestopt moest ik weer gaan strekken.
Etapp #6 Hökberg – Eldris
Totale afstand: 81 km, totale tijd 8:54
Nu begonnen de muggen ook te verschijnen als de zon een beetje onderging, en elke keer als er een heuvel was, kwamen ze. Het was best goed, want de enige manier om van ze af te komen was door te rennen. En daardoor heb ik het tempo wat opgevoerd. En geloof het of niet, nu begon het weer beter te voelen. Ik kon zo goed als ik kon verder drijven, en voelde dat ik me ook wat beter voelde als het koeler werd.
In Eldris zou Johan het laatste stuk richting de finish bijhouden, dus ik verheugde me op wat gezelschap.
Etappe #7 Eldris – Mora
Totale afstand: 90 km, totale tijd 9:51
Johan zette een tempo neer dat een beetje hoog aanvoelde, maar ik zei hem dat hij het aan moest houden. Dan zou het iets sneller richting de finish gaan. Dus ik bleef hangen. Nu waren de hellingen geen wandelhellingen meer en renden we de hele tijd in hetzelfde tempo.
Richting Mora voelde ik me opgefrist, en we voerden geleidelijk de snelheid op naar het laatste stuk, en ik kon de laatste kilometer in sub 4-snelheid rijden. De benen protesteerden natuurlijk, maar het was gewoon om te ontspannen en te duwen.
Bij de finish wachtte Frida met de interviewmicrofoon direct nadat ik de streep was gepasseerd, en ik probeerde het zo goed mogelijk samen te vatten. Supervasan 2021 – Voltooi Tomas Amneskog
We zouden champagne drinken als het damesteam naar de finish ging, wat iets meer dan een half uur later zou zijn. Dus ik ging naar huis in het hotel om me om te kleden en te douchen. En net toen we op het punt stonden te proosten, werd ik duizelig en misselijk en moest ik gaan liggen. De hitte overdag, en het feit dat ik geen tijd had om eten in me te krijgen, haalden me in.
De volgende dagen had ik echt pijnlijke dijen. Zo'n pijn heb ik alleen na een echt uitdagende bergrace. Dus zelfs een relatief, op papier, vlakke baan kan een zware uitdaging zijn.
/blog door Tomas Amneskog, Arduua Loper